به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، این محققین پپتیدی خاص به نام θ-defensin 1 یا RTD-1 را در این میمون های دنیای قدیم شناسایی کرده اند و براین باورند که این پپتید پتانسیل متوقف کردن یا معکوس کردن پیشرفت آرتریت روماتوئید را دارد. آرتریت روماتوئید یک بیماری اتوایمن است که بیش از 1.5 میلیون نفر را در آمریکا تحت تاثیر قرار داده است.

پپتید RTD-1 فنوتیپی از یک خانواده از پپتیدهای حلقوی کوچک(θ-defensin) است که تنها پروتئین های حلقوی در سلسله جانوران است. مطالعات گذشته نشان داده است که RTD-1 التهاب های کشنده را در مدل های جانوری عفونت تعدیل می کند و پیش بینی می کند که مکانیسم حفاظتی RTD-1 در این مدل ها قابل استفاده برای آرتریت روماتوئید است.

برای تست این فرضیه، محققین RTD-1 را برای  رت های مبتلا به آرتریت به مدت 11 روز استفاده کردند و اثرات ضد آرتریتی آن را بررسی کردند. در 24 ساعت اول، RTD-1 به طور قابل توجهی پیشرفت آرتریت را کاهش داد. در انتهای درمان، رت هایی که RTD-1 را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل(عدم دریافت RTD-1) شدت آرتریت کاهش یافته ای را نشان دادند. مقایسه استفاده از RTD-1 با داروهای استاندارد آرتریت روماتوئید مانند متوترکسات حاکی از موثرتر بودن این پپتید بود. به عقیده محققین، RTD-1 پتانسیل این را دارد که به عنوان عاملی جدید برای درمان آرتریت روماتوئید در انسان استفاده شود.

پایان مطلب/